kynoblog

Meerdere honden

Let op: dit is een langer artikel dan gewoonlijk (ik heb het dan ook nauwelijks zelf geschreven…) en tevens een poging om meer informatie te vinden – literatuur, internet – over het onderwerp ‘meerdere honden’. Met name meerdere honden in een huiselijke situatie, en hun gedrag ten opzichte van honden van buiten de roedel. Een oproep dus om hierop te reageren!

Van Marjolein Roosendaal kreeg ik een mail met de vraag of ik wist of er meer te vinden was over dit onderwerp. Nu ken ik de artikelen van Ian Dunbar, Social Hierarchies en The Macho Myth, en van Melissa Alexander, The History and Misconceptions of Dominance Theory, en nog een paar, maar die gaan òf over groepen honden niet in een huiselijke situatie, òf over de relatie mens-hond. En in het boek Dogs van Raymond en Lorna Coppinger staat redelijk wat over rangorde, maar ook al niet specifiek over het gezochte onderwerp. Vandaar mijn voorstel aan Marjolein om haar verhaal op deze site te zetten, de vraag voor te leggen aan de bezoekers en te kijken wat dat gaat opleveren.
Dit is het verhaal van Marjolein zoals ze me dat in twee mails stuurde:

Er doen allerlei indianenverhalen de ronde over meerdere honden bij elkaar.
Meerdere teven of meerdere reuen zouden problemen geven, honden op bezoek is vragen om ellende, neem nooit een teef bij een teef of reu bij een reu, dat soort zaken.
Ik persoonlijk fok al zo’n 16 jaar, heb dus meerdere (momenteel 4) teven en er komen regelmatig honden op bezoek dan wel te logeren, zowel reuen als teven. Dat geeft vrijwel nooit problemen en “men” vindt dat maar onnatuurlijk gedrag van mijn honden. Die zouden hun roedel en territorium moeten verdedigen en buitenstaanders niet horen toe te laten, ik zou duidelijk niets van gedrag weten of snappen omdat ik vind dat dit wel hoort te kunnen en mijn honden zouden geen enkel sociaal gevoel dan wel roedelgedrag snappen omdat ze geen bezoekende honden opeten.
Nou heb ik toch wel wat ervaring; ik train met al mijn honden, ik heb ook jarenlang lesgegeven en koester dus de gedachte dat ik er toch wel wat vanaf weet, maar over dit specifieke onderwerp heb ik tot op heden niet veel kunnen vinden.

Zelf denk ik dat de hiërarchie helemaal niet zo strak is als veel mensen denken (dachten), voor elk onderdeeltje op zich is er weer een andere hond uit mijn roedel die het regelt. Je zou kunnen zeggen dat de roedelleider wisselt, maar volgens mij ligt het niet zo strikt. Zo heb ik er een die vreemde honden benadert voor de rest uit, ik heb er een die het voortouw neemt bij het muizen jagen, ik heb er een die de boel in de gaten houdt en mij waarschuwt als er een hond dreigt af te dwalen tijdens het wandelen en er is er een die zorgt dat er geen ruzie is (over het algemeen met vreemde honden) en zonodig de scheldende partijen uit elkaar haalt. Honden zijn naar mijn idee sociaal en helemaal niet uit op conflicten, ze zijn opportunisten en laten degene die iets het beste in is dat specifieke klusje opknappen. Ik heb in al die jaren nog nooit serieus ruzie gehad, behalve eenmaal om een balletje met een bezoekende hond en dat was niet binnenshuis. Zelfs teven met pups beschermen wel hun pups maar ruzie komt daar niet uit voort: de bezoekende honden respecteren dat en houden gepaste afstand als de moeder dat wil. Daarom denk ik dat het niet toelaten van vreemde honden niets te maken heeft met het beschermen van een territorium (honden zijn geen wolven) maar eerder met onzekerheid of verkeerde gewoontes. Ik kan me dus niet voorstellen dat honden geen vreemde honden zouden toelaten in hun huis uit bescherming maar hooguit honden zouden willen weren uit angst of onzekerheid.

Dit hele verhaal is eigenlijk aan het rollen gekomen door het volgende:
Ik heb dus 4 teven, en ik had er eentje laten dekken. De eigenaar van de reu woont op een flat en daardom gingen we naar een vriendin van mij, die in de buurt voldoende ruimte heeft. Na de dekking ging de eigenaar van de reu naar huis en ik zou blijven eten bij mijn vriendin. Dus ik ging naar binnen met mijn net gedekte teef. Mijn vriendin heeft twee teven, die net loops waren geweest. Ik kon gewoon naar binnen, er werd uiteraard uitgebreid gesnuffeld en dat was dat. Niks aan de hand en volkomen normaal.
Toen zei een andere vriendin dat het haar meeviel dat ze dit hadden geaccepteerd, zo’n vers gedekte teef in hun huis. Dat vond ik een vreemde opmerking maar ze vertelde dat ze lid is van verschillende fora en dat er op al die fora gepraat wordt over honden die geen andere honden in huis verdragen. Dat vond ik eigenlijk heel vreemd en dus besloot ik de knuppel in het hoenderhok te gooien en eens te vragen op die fora wat zij normaal gedrag vonden in dit opzicht. De reacties waren op zijn zachtst gezegd enorm! Uit alle reacties was er maar een waar werd gezegd dat het geen punt was, de rest varieerde van “wat een onverantwoordelijke fokker, die heeft totaal geen inzicht in gedrag” tot “die teef was hier levend verscheurd”.
Ik vond dat zo idioot dat ik vervolgens ben gaan zoeken naar artikelen hierover, maar die vond ik dus nergens!
Nou heb ik in het verleden al eens een serie artikelen geschreven over het fenomeen “tweede hond”, aan de hand van mijn eigen inzichten dus, en ik heb zoals ik al zei regelmatig honden te logeren hier, zonder problemen dus. Ik ben ervan overtuigd dat de grootste druktemakers de meest onzekere honden zijn en omgekeerd.
Ik hoef maar naar mijn eigen roedeltje te kijken om dat te zien. Ik heb drie stabijs en een wetterhoun. De baas van het spul is een stabijteef van 9 jaar, klein, half verlamde achterpoot, door acute suikerziekte slechtziend, maar nog steeds de baas. Als ze ergens wil zitten gaat ze er zitten, als daar een andere hond ligt gaat die of weg, of ze gaat er domweg bovenop zitten. Dan gaat ie dus ook weg. Ze gaat vrijwel nooit bij mij vandaan. Dat heb ik nooit gestimuleerd, ze doet het gewoon niet.
De tweede is 7 jaar en laag in rang, ondanks het feit dat ze enkele nesten heeft gehad. Heeft ze zo’n nest dan stijgt ze enorm, maar al na een dag of tien is dat verdwenen en ik heb altijd de indruk dat ze dat wel zo prettig vindt want ze lijkt niet goed te weten wat ze ermee aanmoet, die status. Als de oudste teef de pups probeert over te nemen gaat ze er bv ook direct mee akkoord. Deze teef is degene die altijd veel kabaal maakt tegen andere honden en veel snauwt, hoewel ze niets doet. Ze kan over de gekste dingen paniekerig doen maar is ook de meest opportunistische hond die ik ooit heb gehad. De derde stabij is 3 en een dochter van de tweede. Zij is duidelijk hoger in rang dan haar moeder. Ze is in sommige dingen onzeker maar veel stabieler en zelfverzekerder dan haar moeder. Zij gaat rustig alleen het bos in en komt net zo vrolijk terug als ze verdween, terwijl haar moeder altijd zeer onderdanig is als ze uit het bos terugkomt, alsof ze zich wil verontschuldigen dat ze bij de rest vandaan is gegaan. Dit derde teefje is erg op mij gericht en negeert andere honden over het algemeen als totaal niet interessant.
De wetterhoun is de jongste, ze is 2 en een totaal andere hond. Zelfstandig en zeer zelfverzekerd. Ze is vaak een eind van de rest vandaan maar als er iets aan de hand is, is ze binnen luttele seconden bij de rest. Zij is degene die alles regelt. Er wordt niet gevochten, want dat staat zij niet toe. De oudste stabij negeert ruzie, de wetterhoun haalt ze letterlijk uit elkaar. Ook logé‘s worden door de wetterhoun in het gareel gehouden. Ze staat geen enkel privilege toe. Ze is enorm op mij gericht maar gaat graag haar eigen gang. Hoewel ze dus erg beschermend is heeft ze een heilig respect voor de oudste teef (die de helft van haar gewicht is en nog kreupel ook). Een wetterhoun is enorm zacht van karakter maar erg baasgericht, een lastige maar leuke combinatie dus.
Wie van de drie laatste de baas is? Ik geloof niet dat het zo duidelijk is. De wetter is vaak onderdanig maar toch degene die ruzies beslecht. De teef van 7 is een beetje type viswijf, maar meer omdat ze onzeker is. Toch loopt zij voorop buiten.
Ik heb ook de moeder gehad van de twee oudste teven en die was overduidelijk de baas indertijd. Als ze ergens wilde liggen ging ze er domweg voor zitten en kefte eens per vijf seconden, tot de hond die daar lag vertrok. Ze ging voor geen enkele hond aan de kant, maar dat hoefde ook niet. Alle vreemde honden liepen in een boog om haar heen. Ze heeft in haar hele leven (ze is 14 geworden) nooit gevochten. Dat is in mijn ogen een duidelijke leider. De honden die voortdurend bereid zijn de rest van de wereld op te eten zijn dat volgens mij dus niet, die hebben waarschijnlijk geen duidelijke baas en zijn om welke reden dan ook onzeker.
Maar deze mening wordt dus op de diverse fora niet gedeeld. Er worden door deze mensen ook dingen gezegd als: twee teven bij elkaar gaan nooit goed, (twee reuen ook niet natuurlijk), nooit vreemde honden binnenlaten, nooit je hond mee op bezoek nemen ergens heen…

Als je mijn vorige mail (misschien gecombineerd met een deel van deze mail) op de site wilt zetten, lijkt me dat een prima idee. Wie weet wat er door binnenkomt aan reacties.

Ik kan hier alleen maar aan toevoegen dat ik vanuit mijn eigen ervaring (al heb ik ‘maar’ twee honden) en uit vernomen ervaringen van andere meervoudige hondeneigenaars de visie van Marjolein helemaal kan onderschrijven. Mijn eigen teefje is zo’n bezoekende-honden-vreter, ze is erg onzeker en heeft grote behoefte aan orde en vastigheid. Een bezoekende hond ziet ze als een te grote bedreiging daarvan. Het reutje is zelfverzekerd en het zal hem worst wezen welke hond er in huis komt zolang die niet te opdringerig is.

We zouden het dus heel erg leuk vinden als mensen die boeken, andere publicaties of websites kennen waar dit specifieke onderwerp aan de orde komt dit aan ons willen doorgeven. Je eigen ervaringen horen we ook graag. Daartoe heb ik bij dit artikel de mogelijkheid om te reageren ingeschakeld, met het formulier hiernaast kun je je reaktie verzenden. (Mogelijkheid tot reageren inmiddels uitgeschakeld.)

Els